La Lune Masal Evi

Işığın Hiç Sönmediği Gün – Sevginin Kaldığı An"Işığın Hiç Sönmediği Gün", kavramsal ve duygusal bir yolculukla, Atatürk'ün mirasını sevgiyle anlatan sıcacık bir 10 Kasım masalıdır.Sabah güneşi hafifçe parlar, ama Ata o sabah sessizdir. Okulda herkes ayağa kalkmış, kimse konuşmamış: "Bugün 10 Kasım." Merakla sorar annesine, bahçeye çıkarlar. Annesi minik bir filizi gösterir: Eskiden bu bahçeyi hazırlayan biri vardı – Mustafa Kemal Atatürk. Görevini tamamlayan çiçekler,

“Civcivler Arasında Fısıltı”, duygusal farkındalıkla dolu sıcacık bir hikaye olarak, sevginin sınırlarla nasıl daha güzel olduğunu anlatır.Civciv okulunda güneşli bir sabah, arkadaşlar kahkahalarla sarılırken Kongo biraz geride kalır. Kiki’nin ani sarılmaları ve tüyüne dokunuşu, Kongo’nun kalbinde minik bir kıvılcım yakar: Sıcak mı, can mı acıtıyor? Sessizce durur, ama içindeki sıcaklık büyür. Öğretmen fark eder ve sınıfı toplar: “Tüy Alanımız”ı çizer, izin istemenin ve “hayır” demenin önemini

Sabah kuş sesleriyle uyanan Ata, pencereden süzülen kırmızı-beyaz bayrakları görür ve merakla sorar: “Anne, neden her yerde bayrak var?” Annesi gülümseyerek yanına oturur ve eskiden gökyüzünün gri olduğu, seslerin kısıldığı günlerden bahseder. Ta ki Mustafa Kemal’in kalbinde bir kıvılcım parlayana kadar... O kıvılcım, karanlığı aydınlatır, okullar açar, yollar yapar ve herkese sesini duyurma fırsatı verir. Cumhuriyet, işte bu ışığın adıdır: Her çocuğun rengarenk bahçede özgürce büyüdüğü bir ülke

Küçük Ata bir sabah kuş sesleriyle uyanır ve merakla sorar: “Anne, neden adım Ata?” Annesi gülümseyerek pencereye işaret eder, dışarıdaki çocukları izler ve ona Mustafa Kemal Atatürk’ün çocukluğunu anlatmaya başlar. Bir zamanlar Selanik’te küçük bir evde yaşayan Mustafa, annesi Zübeyde Hanım’dan sevgiyi, babası Ali Rıza Efendi’den cesareti öğrenir. Okulda düşünmeyi, okumayı seven Mustafa Kemal, içindeki minik kıvılcımı büyütür ve büyüyünce herkesi aydınlatan bir güneş olur. Ata, bu hikayeyi

Civciv okulunda rengarenk boyalarla dolu bir masa vardır. Kongo, kendi tüyünü boyarken renkleri karıştırır ve farkında olmadan yepyeni bir renk keşfeder: “Cesaret Moru.” Önce kalbi hızla atar, içindeki minik kelebek endişeyle kanat çırpar. Ama sonra nefes alır, sakinleşir ve öğretmeninin sözleriyle anlar: bazen yanlışlar, yepyeni yolların kapısını açar.Bu masal, deneyerek öğrenmenin, hata yapmanın doğal ve değerli bir parçası olduğunu anlatır. Yanlış yapma kaygısının, çocukların öğrenme cesaretine

“Tüyüm Uçarsa Anne”, ayrılığın endişesini sevgiyle saran, kalpten kalbe uzanan bir bağlılık hikayesi.Sabahın ilk ışıklarıyla uyanan iki yavru civciv, Didik Bango ve Kongo’nun hikayesidir bu. Kongo o sabah biraz farklı hisseder; karnında bir taş vardır. Annesi ona minik bir tüy verir: “Bu tüy seni bana bağlar” der. Kongo okula giderken rüzgârla konuşur, ilk oyunlarını oynarken o tüy cebinden uçar. Bir an korkar, ama sonra fark eder ki, annesi onu hep kalbinde hissediyor.Bu masal, anneler için bir